ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΡΑ..2ΥΓ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙΙ

    Καποιος για μενα, δεν θελω να κανω καμια διαφορα, σταματησα να με νοιαζει, τωρα καθομαι οργανικος, καπνιζω και σε ακουω, τραγουδας παρεα με ολους αυτους, τους δικους μου, που με μεγαλωσαν. Χορευω καθιστος και δεν ξερω τι θελω να πω. Ειμαι με ολα συνδεδεμενος και με τιποτα, μονος και με ολους σας. Θελω να μυρισω. Καμια εκλογη, καμια επιλογη. Πως να σου μεταδωσω, πως να με γλυκανεις και πως να αρκεστουμε με αυτα που εχουμε. Και τι λοιπον? Να ειμαι εδω και να αναπολω αναμνησεις που ποτε δεν υπηρξαν. Ειμαστε ολοι αυτοι που σας εξυπηρετουμε πισω απο καθε ακουστικο, πλενουμε τις βρωμιες σας, μαζεουμε τα σκουπιδια σας, κανουμε τους καφεδες σας και ικανοποιουμε την λαιμαργια σας για οτι σας γκαβλωσει. Κρυμεννοι.

Τσατιζομαι που με περιοριζει αυτος ο τροπος, εδω τωρα, εκφρασης. Πληκτρολογιο, μολυβι, χαρτι, γραμμες αυτες οι γαμημενες γραμες, αυτο το πλαισιο επικολησεις ηλιθιων σκεψεων ειναι λειψως. Και οι λεξεις δεν φτανουν και αν υπαρχουν και αλλες,  τοτε δεν τις εμαθα ποτε. Πως να συγχρονησουμε τις ανασες και τους παλμους μας? Να κοιμομουν για παντα ή να μην νυσταζα ποτε?

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙΙΙ

Δινω πολλα, δινω λιγα. Στροβιλιζω πανω στο κρεβατι σου, δεν μιλαω για να μην σε πιεζει ο αερας που ξεφυσαω. Αλλο ενα παιχνιδι, αλλη μια δικαιολογια. Δεν ειμαι αυτο που χρειαζεσαι, μοιαζω για περαστικος. Ολα περνανε, ολα ειναι μεσα στην ζωη, μου λες. Γερασα για να ειμαι μερος σου, και μερος της παρεας σου. Καλυτερα να εξαφανιστω. Ο καφες με φερνει ταχυπαλμιες, πλεω μεσα στους καπνους, και δεν ξερω αν πρεπει να κοιμηθω καλυτερα, δεν εχω σε ποιον να μιλησω, και βαριεμαι να σκοτωνω αυτους...δεν καταλαβαινω, και πρεπει να παω στην αλλη πλευρα σιγα σιγα. Προσπαθω να μην κανω τιποτα. Παρατα τα. Σπασε ενα κομματι σου και ελα πιο κοντα μου. Δεν μακους, δεν σακουω. Η επικοινωνια αυτη ειναι λαθος, ο πομπος και ο δεκτης, τα συρματοπλεγματα ειναι φθαρμενα, και τα κορακια τρομαζουν τα περιστερια.  Δεν υπαρχει αναγκη για τιποτα στο τελος. Δεν ειμαι για κανεναν. Ο κυκνος ειναι μαυρος και η λιμνη ξερη. Σε πνιγω μεσα στα φτερα μου, θα κλεισω τα ματια μου και καψω την γλωσσα μου, θα σπασω το ραμφος μου και θα αγορασω μια μασκα που θα σου ταιριαζει. Γυρνα τον ηλιο αναποδα και δες με τωρα.

Απλα θελω να ειναι καποιος για μενα εδω , απλα θελω να ειμαι για καποιον εκει

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙΙΙΙ

Κατω απτο δερμα σου, κολυμπαει μεσα στα χειλει σου. Κερασια. Με καιει το στομαχι μου και δεν μπορω να σταματησω να καπνιζω, οι πατουσες μου ειναι παγωμενες, τα ματια μου πρισμενα.

Τι περιμενουμε, τι εχω να χασω? Τι να κανω αν χασω τον εαυτο μου? Μια κουβερτα, δωρο απο καπου, μικρη. Πειναω παλι, δεν εφαγα και τιποτα σημερα. Ο πονος ειναι η καλυτερη διαιτα. Το παιξα αρρωστος και δεν πηγα στην δουλεια. Δεν κοιμηθηκα καθολου ολο το βραδυ, ηθελα να ουρλιαξω, να τσακισω τους καρπους μου, να λιωσω τα δαχτυλα μου, και να καψω το στρομα. Λιγο απτον αερα σου, λιγο απτους οκεανους σου, να κρυφτουμε στην ταρατσα σου. Δεν περιμενω να κοιμηθω καλα σημερα, κανε το κεφι σου, και δωσμου λιγη ασφαλεια και ασε λιγο τα ματια σου να κοιτανε το κορμι μου μεχρι να με παρει ο υπνος. Ειμαι ενα κενο αερος, ενα μαυρο συννεφο, μια μαυρη τρυπα, ενα νεκρο αστερι, ενας πλανητης διχως οξυγονο, μια λυσσασμενη γρια χωρις την μπουκαλα της, ενα κερι χωρις φωτια, και ολα αυτα που δεν ειμαι και δεν εχω τα κλεβω απο σενα. Σαν μια κουρασμενη γερικη γατα, ξαπλωνω στο στηθος σου οταν κοιμασαι και σου κλεβω την ανασα. Περιμενω να πεθανω σε λιγο.

Ενα μπισκοτο σοκολατα, ξερω παλι τι εκανες, εχω το νουμερο σου.