ΜΕΡΟΣ 1(Β)

Ενα ξερο στομα. Υπαρχει μονο αιμα, και τιποτα αλλο. Βλεπεις μια πεδιαδα με τουλιπες, γκρι πορτοκαλι, σου λειπει το δερμα της, τα εκανες ολα ψευτικα για να μπορεις να τα πιστεψεις καλυτερα. Δεν σε κατηγορω. Θελεις να μεινεις μονος μεσα σε ενα σκοταδι, και να φτιαξεις εναν αλλον ηλιο, πιο ζεστο. Που ειναι οι σημαιες σου, και που ειναι οι εκστρατιες σου? Κανε τα χερια σου απειρα και ελα πιασε με.

Ολα ειναι απλος εγωισμος και ανασφαλιες, τα μαγουλα της ειναι παντα ζεστα και κοκκινα.

Η ερωτηση ειναι.

Ασε με και μην με πλησιαζεις, ηθελα να σε δαγκωσω αλλα δεν βρηκα ευκαρια. Ειμαι δειλος, εισαι πανεμορφη.

Το αζοτο του εδαφους μυριζει, και μου θυμιζει το χωριο μου, και γλυκους χειμωνες. Γυριζω τριγυρο και προσπαθω ξανα και ξανα, γινε ενας φαρος, αν γινω η σταχτη στα μαλλια σου. Οι αιώνες σου περικυκλώνουν τους κλώνους μου, και οι κύκνοι μου σου χαδευουν τις μέλισσες σου.